Gisteren mocht ik dan eindelijk naar huis. Ik ben blij dat ik eindelijk naar huis mag want ik begon het stilaan beu te worden in het ziekenhuis. Het is wel moeilijk om Arlieke achter te moeten laten in het ziekenhuis. Maar ze heeft nog zoveel zorgen nodig.
Voorlopig doet ons Arlieke het nog heel goed op neonatale. Ze hoeft niet meer onder een lamp te liggen. Ze krijgt geen morfine meer, daardoor is ze nu wakkerder en beweegt ze meer. Ze begint steeds meer en meer zelf te ademen.
Het was voor mij ook leuk dat ik steeds meer kan helpen bij haar verzorging. Ik begin nu eindelijk het besef te krijgen dat het “ons” kindje is.