Vandaag zijn we dan uiteindelijk naar huis mogen komen, hoewel dat ons weer veel geduld en moed heeft gekost.
Daar waar het voorzien was om in de voormiddag te kunnen vertrekken zijn we na heel wat uitstel en later zelfs licht onder druk zetten van de verpleegsters op de gang toch om 18 uur thuis geraakt.
We zijn totaal uitgeput maar o zo blij eindelijk weer gewoon thuis te zijn met ons 3en ….. hoe gewoon toch zalig kan zijn
papa