Gedichtjes van papa

Gedichtje voor Arlieke

Arlieke,

Je bent veel, veel te vroeg op de wereld moeten komen,
maar het ongedulige geduw in de buik van je mama
vertelde ons dat er er desalnietemin klaar voor was.
De eerste keer dat ik je zag, nog maar net uit je veilige nest
vond ik je het meest prachtige dat ik ooit in mijn leven gezien heb.

Je bent zo onbeschrijfelijk klein,
zo broos dat we je eerst niet durfden aan te raken,
zelfs gewoon naar je kijken doen we voorzichtig
om je toch maar niet te breken.

Het leven buiten de buik van je mama
is nog te luid en te druk voor jou
maar gelukkig was een klein dekentje genoeg
om je helemaal veilig weg te stoppen,
wachtend op meer kracht en tijd.

Wetende dat we je op elk moment kunnen verliezen,
beseffende dat je mischien de kracht niet zal hebben
om te overleven, zweven omze emoties tussen oprechte
blijdschap en gereserveerde realisme.

Mensen rond ons weten niet wat doen,
ons gelukwensen of voorzichtig sterkte wensen.
Wij genieten zonder teveel na te denken van elke
minuut met jou, leven van dag tot dag en hopen ontzettend hard
dat we je binnen een paar maanden mee naar huis mogen nemen.

Je eerste keer je stemmetje horen,
heel stil en even klein en broos als jezelf,
Dat ene oogje dat voor de eerste keer, heel even naar ons loerde,
die kleine vingertjes die vastberaden vastklampen aan onze pink.
Kleine dingen die ons gelukkig maken en ons doen begrijpen
dat je sterk bent en het niet zomaar zal opgeven

Weet je wat Arlieke, als jij niet opgeeft, dan doen mama en papa
dat ook niet, we zijn sterk met jou en wachten geduldig op jou.

 

De geborgenheid van je huid

De geborgenheid van de huid,
het voelen van je hartje tegen mijn borst,

je reactie op elk van mijn geluid
is een emotie die mij van elke
angst verlost.

Het gehuppel van je minuscule voetjes
geeft aan dat je blij bent waar je bent.
Met op je rugje een lachend koetje
is het zalig hoe je kleine warmte mij verwent.

Even gaan je oogjes open en dan vlug weer dicht
alsof je betrapt bent dat je toch
niet zo klein en schattig bent.
Maar dan lijkt er een foutje zijn ingeslopen
wat je blijft zo prachtig lief als het licht.

Zelden had ik een gevoel zo intens
dat al mijn zekerheden vervaagden
Voor de waarheid van een wens
dat je lieve lach ons voor altijd zal behagen.

 

Je bent zo mooi!

Het zal klinken als een cliché
maar toch is de emotie oprecht.
Je bent mooier dan de mooiste fee,
ik heb je liever dan mijn allerliefste lievelingsgerecht.

Uren kan ik turen naar hoe je slaapt,
ben ik verbaasd hoe je grimassen mij steeds weer verrassen.
Elke keer weer word ik gelukkig
als je al maar gewoon even gaapt,
de verborgen softie in mij wordt nukkig.

Verdreven uit de stoere boerewereld van de macho
laat ik me leiden door je kleine, fijne neus
die ik eindeloos eerst wil strelen om vervolgens te stelen
om voor eeuwig te bewaren in het hart van deze vertederde reus.

Ik observeer en zie zo ongeveer elke
trek op je kleine gelaat.
Je slaapt met de attitude van cleopatra
die weet dat ze met een eindeloze mateloosheid
wordt bewonderd door heel haar volk dat rond haar bedje staat,
bedelend om liefde.

Weer ga je een beetje verlegen gaan bewegen,
ik laat bijna een traan gaan om hoe schattig dat je wel doet,
en ja, je bent bent onze adoratie wel genegen
zolang je maar niets anders dan slapen moet.

Arlieke, laat het nog niet naar je hoofd stijgen
maar mama en papa vinden je ongeloofelijk mooi.
Jazeker, we kunnen niet objectief in ons oordeel verblijven
maar in ons hart en ons leven, met jou er nu bij,
valt alles eindelijk in de plooi.