Dag 48: langzaam herstel

Vandaag hebben we een andere Arlieke gezien dat we de voorbije weken hebben gekend. Ze was nog zo verdoofd tegen de pijn dat ze amper bewoog. We missen haar lieve pretoogjes en zwaaiende armpjes heel erg en hopen dat ze gauw weer de oude is. Vorige nacht en deze voormiddag was haar situatie nog niet echt stabiel maar deze namiddag was dat al beter. Wel merk je dat ze pijn heeft omdat elk (zeer voorzichtige) manipulatie aan haar een verhoogde hartslag en bloeddruk met zich meebrengt.

Aan het einde van ons bezoek zag je duidelijk dat Arlieke al af en toe reageerde op onze stem en aanrakingen en dit keer op een positieve manier wat ons weer overtuigde om sterk te zijn voor haar, dit was haar manier om ons te tonen dat ze sterk is en weldra weer de oude zal zijn.

Later op de avond is de chirurg langsgeweest die haar heeft geopereerd en volgens de verpleger was hij tevreden met het resultaat en had het alle kansen om goed te komen.

Op naar een nieuwe en betere dag morgen…

Papa