Zo plots ineens kan Arlieke fietsen. Natuurlijk had ik wel al gedacht dat ze dat wel ging kunnen, dat was al duidelijk als ze met haar loopfiets op stap ging. Maar tot nu toe durfde ze het nooit om haar fiets alleen te rijden.
Afgelopen weekend had ze haar loopfiets mee terwijl Daan, Wout en Simon hun fiets mee hadden. Nu wou ze het wel eens proberen om te fietsen. En plezier dat ze erin had, eerst met Simon zijn fiets en dan moest zo toch ook eens testen of het ook op Wout zijn fiets ging. Zelfs op Daan zijn fiets wou ze het eens proberen, maar die was echt nog te groot.
Haar loopfiets moesten we niet meer meenemen naar huis, die mocht Lotte hebben. Want vanaf nu gaat Arlieke rijden met haar eigen fiets.
Maar dan komen we thuis (zonder haar loopfiets want die heeft Lotte nu) en we lezen in haar schriftje van school dat ze dinsdag een fietsparcours gaan afleggen. Nu moesten we opeens snel oefenen met haar fiets.
Gisteren hebben we dan eens op haar eigen fiets naar het pleintje gegaan. Gelukkig ging dat ook goed en mocht haar fiets dan vandaag mee naar school.
En op school heeft ze nog beter leren fietsen, nu kan ze ook al zelf vertrekken. Toen ik haar van school ging halen, was ze mooie cirkeltjes aan het fietsen. Maar ze nam haar bocht te scherp en ze ging onderuit. Maar het was geen probleem, toen ze mij zag nam ze haar fiets en is ze tot aan de auto gefietst.
Proficiat arlieke oma en opa zijn heel blij. Dikke kusjes.